Na zijn inleiding volgde een discussieronde aan de hand van enkele stellingen. Een zo’n stelling was: “Een vrijwilliger kan ook het werk van een professional doen”. Deze stelling, zo werd gezegd, kan waar zijn als de taak niet teveel kennis vraagt van de vrijwilliger. Bijvoorbeeld het aandoen van steunkousen. Dat zou prima door een familielid of buurtgenoot kunnen gebeuren. Lastiger wordt al het doen van injecties. Hoe complexer de taak, des te meer de vraag naar een professional. Vraag blijft wel wie controleert waar de grens ligt. Daar zal het gebiedsteam alert op moeten zijn.

Het goed onderkennen van signalen wordt een taak van de school, de sportvereniging of andere verenigingen, van buurtgenoten en elk ander. Wordt een probleem gesignaleerd dan wordt het gebiedsteam hiervan op de hoogte gesteld, die bepaald welke hulp nodig is voor deze case. Voorheen konden meerdere personen over de vloer komen met elk hun professie van zorg, binnen 1 gezin. Nu geldt dat voor 1 kind binnen 1 gezin 1 plan wordt geformuleerd door 1 casemanager.

Als laatste is de zorg uitgesproken dat PGB’s verandert zijn na de herindicatie, waardoor zorgboerderijen en logeerhuizen financieel in zwaar weer zijn gekomen en zelfs moesten sluiten. Hierdoor kunnen kinderen met indicatie niet meer daar terecht, wat ook thuis weer zijn gevolgen kan krijgen. Ouders die missen dat ze ontlast worden, kinderen die hun ontspanning en uitlaatklep missen. Dit is een groot punt van aandacht voor de gemeente.

We kunnen concluderen dat de gemeente met haar gebiedsteam steeds beter haar rol verstaat. Maar ook dat er nog werk aan de winkel blijft voordat alle zorg voor iedereen goed geregeld is!